Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2018

Καλή Χρονιά

Καλή δημιουργική χρονιά με υγεία ,θωρώντας τα κάδρα της φύσης,πλάι σε όχθεις του ονείρου,κοιλάδες κατάφυτες,όρη πάλλευκα,τοπία αστικά ,καταδυόμενοι στα άδυτα των πολιτισμών,ιστορικών ,μελωδικών αλλα και γευστικών!
www.babistasios.blogspot.gr
https://www.facebook.com/Kaleidoscopephotogr/


Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2018

Ταχεία της Ανατολής - Orient Express

Γράφει και φωτογραφίζει ο Μπάμπης Τάσιος

Ένα όνομα θρύλος,ένα τρένο που πέρα από τις διαδρομές,την απίστευτη για την εποχή δρομολόγησης του πολυτέλεια και τους επιφανείς ταξιδιώτες του ,αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και σκηνικό ,για πάμπολλες κινηματογραφικές ταινίες,αλλά και συγγραφικά έργα.
Orient Express, η Ταχεία της Ανατολής ,ο πιο διάσημος συρμός που άφησε το γοητευτικό του αποτύπωμα ,στην ιστορία των σιδηροδρόμων.
Πρωτοπάτησε τις σιδηροδρομικές ράγες τον Ιούνιο του 1883 ,και άνοιξε νέους δρόμους στη σύνδεση Δύσης και Ανατολής,που έως τότε ήταν ένα πολύ αργό ταξίδι.
Το ταξίδι από το Παρίσι στην Κωνσταντινούπολη,μια διαδρομή 2740χλμ,γίνεται με υπερπολυτελή βαγόνια και εξαιρετικές παροχές στους επιβάτες .
Η ταχεία της Ανατολής ,ήταν το πρώτο διηπειρωτικό τρένο της Ευρώπης και έφθανε στην Κωνσταντινούπολη,αφού έκανε ενδιάμεσες στάσεις σε Στρασβούργο ,Μόναχο,Βιέννη ,Βουδαπέστη,Βουκουρέστι.
Διέτρεξε αμέτρητα χιλιόμετρα ,επηρέασε τον πολιτισμό ,αποτέλεσε τη γέφυρα μεταξύ ηπείρων ,στα  εκατό και πλέον χρόνια της ζωής του.
Ένα κειμήλιο ζωντανό της ιστορικής ταχείας,βαγόνι ξύλινο-τραπεζαρία ,βρίσκεται εδώ και χρόνια ,στον θαυμάσιο χώρο του Μουσείου Σιδηροδρόμου Θεσσαλονίκης ,που βρίσκεται στην περιοχή Διαλογή στο Νέο Κορδελιό.
Με την φροντίδα του Συλλόγου Φίλων Σιδηροδρόμων Θεσσαλονίκης http://www.sfsth.gr/ και του αείμνηστου προέδρου του,Ευθύμιου Κοντόπουλου,το βαγόνι,συντηρήθηκε-αποκαταστάθηκε (τμήμα του εξοπλισμού του, είχε λεηλατηθεί) και πλέον αποτελεί κόσμημα  του Μουσείου.
Ο γοητευτικός ,ιδιαίτερα ατμοσφαιρικός του διάκοσμος ,έρχεται να ανασύρει μνήμες και εικόνες από το χθες.
Πλήθη,μεγάφωνα,αναχωρήσεις,αφίξεις,πρόσωπα,υποσχέσεις,στοχασμοί,δάκρυα, λευκά μαντήλια να ανεμίζουν σαν άνθη,κι οι μαργαρίτες που φυτρώνουν στο χορτάρι δίπλα στις ράγες των συρμών,θα χρωματίζουν έντονα τις γλυκόπικρες αναμνήσεις.
Οι ήρωες της Αγκάθα Κρίστι ,του Γκράχαμ Γκρήν,τα πλάνα του Σίντνεϊ Λιούμετ και του Κένεθ Μπράνα ξαναζούν εδώ στο θρυλικό βαγόνι,στην τραπεζαρία του 1927,που κατασκευάστηκε από το εργοστάσιο <<The Birmingham Railway Carriage & Wagon Co. Ltd. Builders – Smethwick, England >>.
Τρένα,κελύφη γοητείας ,χρονοκάψουλες σε  προορισμούς και περιπέτειες,πάντα θα συγκινούν και θα προσφέρουν την άλλη διάσταση στα ταξίδια μας.
















Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2018

Πολύγυρος – Το μπαλκόνι της φύσης

Γράφει και φωτογραφίζει ο Μπάμπης Τάσιος


Aπό το φυσικό μπαλκόνι του Πολυγύρου ,το βλέμμα απερίσπαστο απολαμβάνει εικόνες ,σπάνιας ομορφιάς. Η πρωτεύουσα της Χαλκιδικής ,αμφιθεατρικά χτισμένη στις υπώρειες του φανταχτερού πολύχρωμου Χολομώντα,ξεχειμωνιάζει αγκαλιά  με την πλανεύτρα φύση ,με χρώματα,γεύσεις ,μυρωδιές των ξύλων που τριζοβολάνε  στα αμέτρητα τζάκια,αντάμα ,με το <<χοντρό>> κρύο ,αυτό όμως που αντέχεις , δε σε τρυπά σαν βελόνι.
Ναι ,έχουμε μακρύ και βαρύ χειμώνα εδώ,σε πολλούς ανθρώπους φαίνεται αδιανόητο ,γιατί ακούνε Χαλκιδική και ο νούς σχεδόν πάντα ασυναίσθητα ,πάει σε παραλίες ξωτικές κι΄ονειρεμένες.
Εδώ όμως βρίσκεται η ομορφιά της Χαλκιδικής ,ο συνδυασμός βουνού και θάλασσας ,σε αποστάσεις ανάσας. Πιέρια,Όλυμπος ,Κίσσαβος ,Άθως πέτρινοι γίγαντες τριγύρω μας και οι ακτογραμμές του θαλάσσιου μετώπου ,συμπληρώνουν το - θαρρείς από χέρια ζωγράφου ,γλαυκό σκηνικό.
Επιβλητικά τα βουνά , άνθη του βασιλείου της πέτρας,με  υπέροχα τούτη την εποχή χρυσοπόρφυρα χρώματα, πεσμένα φύλλα, περπατάς και βουλιάζεις στο όνειρο.
Παιχνιδίσματα του φωτός και των σκιών ,λαμπυρίσματα στην ήρεμη θάλασσα,εντυπωσιακά προβάλλει και δύει ο ήλιος ,ρίχνοντας τις ζωοδότρες ακτίνες του ,στο τοπίο.
Πίσω σου το σκηνικό του παλιού χωριού,των πετρόκτιστων αγέρωχων αρχοντικών,μια βόλτα στον παραδοσιακό ιστό της πόλης ,στα πέτρινα καλντερίμια , στις έξη βρύσες και στον θεόρατο πλάτανο , στο πανέμορφο κτίριο του Δημαρχείου συνθέτουν ένα ταξίδι  σε λαβυρίνθους δυνατών εικόνων.
Η σειρά της γεύσης ακολουθεί,η άσκηση των αισθήσεων στην κορύφωση της,ταξίδι στο ευ ζήν .Γεύσεις αυθεντικές,ντόπιες αλλά και κοσμοπολίτικες,συνοδεύουν και ολοκληρώνουν ευχάριστα τη βόλτα στον Πολύγυρο.
Δεν είναι μακριά οι μέρες που χαρούμενες παιδικές φωνούλες θα τραγουδάνε τα κάλαντα ,μέσα ίσως σε ένα πάλλευκο πέπλο.
Η εμβληματική ομορφιά του χειμώνα είναι εδώ,καθρεφτίζεται παντού και δίνει τον τόνο στη γιορτή της ζωής.













Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2018

Ρόδος – Βίλα Ντε Βέκι


Γράφει και φωτογραφίζει ο Μπάμπης Τάσιος

Η Ρόδος ,το νησί του Ήλιου ,των ιπποτών ,των πεταλούδων και του μαζικού τουρισμού,πέρα από τα σημεία που συγκεντρώνουν τις προτιμήσεις των επισκεπτών της κάθε χρονιά,έχει να επιδείξει πολλές πιθανόν άγνωστες πτυχές και ομορφιές που συνθέτουν το μοναδικό  ψηφιδωτό της.
Μια βόλτα πέρα από τα πολύβουα σημεία ενδιαφέροντος ,μια περιπλάνηση στο εσωτερικό του κορμού της,αναδεικνύει την κρυφή Ρόδο.
Στα ψηλά του νησιού ,σε μια έκταση 8100 στρεμμάτων γης,στον Προφήτη Ηλία των 798 μ. όπου έχουν καταμετρηθεί 115 είδη φυτών,βρίσκεται ένα απομεινάρι της εποχής που οι Ιταλοί κατακτητές,είχαν υπό την κυριαρχία τους το νησί.

Η Βίλα Ντε Βέκι ,γνωστή επίσης και ως Βίλα Μουσολίνι,ανοικοδομήθηκε το 1930 στην πανέμορφη πευκόφυτη περιοχή και αποτελούσε την κατοικία του εκάστοτε Ιταλού διοικητή των Δωδεκανήσων ,αλλά και του διοικητή επί εποχής Μουσολίνι, του Τσέζαρε Μάριο Ντε Βέκι.
Το κτίριο ήταν παράλληλα η θερινή κατοικία του βασιλιά Βιτόριο Εμμανουέλε του Γ΄. Αργότερα ο Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι την χρησιμοποιούσε και αυτός ,για να περνά τις διακοπές του και να σκαρφίζεται νέα  μεγαλομανή σχέδια ,για την πραγμάτωση του Impero Romano.
Ο Βέκι , ανακατασκεύασε το αρχοντικό,το οποίο δεσπόζει πάνω σε βράχο και έχει εκπληκτική θέα.
Σήμερα ο επισκέπτης αντικρίζει τη βίλα ,εγκαταλελειμμένη,λεηλατημένη ,με εμφανή τα σημάδια του χρόνου πάνω της ,σχεδόν έτοιμη να καταρρεύσει.
Ακούστηκαν σχέδια για αξιοποίηση της ,ως τουριστικού καταλύματος ,ενώ έχει μεταφερθεί στην ιδιοκτησία του ΤΑΙΠΕΔ .Αναζητούνται επενδυτές….αν ως τότε δεν έχει καταρρεύσει.
Η γύρω καταπράσινη περιοχή με τα πεύκα τις βελανιδιές και τα κυπαρίσσια προσφέρει ιδανικό μικροκλίμα και σίγουρα διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία ,για αξιοποίηση,με ήπιο τρόπο ,όπως ταιριάζει στο φυσικό περιβάλλον.
Η Ελαφούσα Ρόδος ,διαθέτει στη φαρέτρα της πολλά στολίδια κι αυτή της η διαφορετικότητα,οι εναλλαγές του τοπίου και οι κρυφές <<αθέατες>> ομορφιές ,συνθέτουν το γοητευτικό κάδρο που την περικλείει.



Υ.Γ. Θερμές ευχαριστίες απευθύνω ,στην Στέλλα Σταύρου, για την αμέριστη βοήθεια της ,κατά την περιήγηση μας στη Ρόδο.
Το άρθρο και οι φωτογραφίες ,αφιερώνονται εξαιρετικά !!













Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018

Μικρασιάτικο αεράκι – Σινασός


Γράφει και φωτογραφίζει ο Μπάμπης Τάσιος
https://www.facebook.com/Kaleidoscopephotogr/

Στην καρδιά της Μικρασίας,στην γη της Καππαδοκίας ,βρίσκεται η ιστορική αρχόντισσα πάλαι ποτέ πόλη, Σινασός,η πόλη του ήλιου.
Λίκνο του Ελληνισμού ,γη σχετικά εύφορη ,με 3000 Έλληνες κατοίκους ,λίγο πριν την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ,που επιβλήθηκε με τη συμφωνία (1923) της Λωζάννης .Στη Σινασό τότε κατοικούσαν και 500 Τούρκοι ,οι περισσότεροι των οποίων ήταν εργάτες στα κτήματα των Ελλήνων.
Το 1924  με βουρκωμένα μάτια ,το Ελληνικό στοιχείο της περιοχής ,αποχαιρετούσε τα πατρογονικά εδάφη ,τα αρχοντικά,τα κτήματα του ,μα και τους Τούρκους κατοίκους,με τους οποίους ζούσαν αρμονικά ,οι οποίοι με λυγμούς τους κατευόδωναν.
Χαρακτηριστικά αποδίδει το δράμα του φευγιού και  αποχωρισμού ,ο ζωγραφικός πίνακας ,που κοσμεί το χώρο του Δημαρχείου της Σινασού,αδελφοποιημένης πόλης ,με την Νέα Σινασό στην Ιστιαία.
Δαιμόνιοι έμποροι οι Έλληνες κάτοικοι της πόλης διέπρεπαν κυρίως με το διαμετακομιστικό εμπόριο ,ασχολούμενοι με τη διακίνηση μαύρου χαβιαριού ,αλιπάστων και ναυτιλιακών ειδών.
Η ευημερία της περιοχής,αποτυπώθηκε στα θαυμαστά αρχιτεκτονήματα της πόλης στα ξακουστά αρχοντικά με τους περίτεχνους διακόσμους ,τα σκαλιστά φορούσια ,τα οικόσημα και τις εντοιχισμένες επιγραφές.
Με συγκίνηση επισκεφθήκαμε ένα από τα αρχοντικά της πόλης,κτίσμα ηλικίας 218 χρόνων,που ανήκε σε ελληνική οικογένεια ,καταγεγραμμένη στα αρχεία του Δήμου ,με το όνομα  Υorha ( Γιώργος ;; )Vasil.
Το αρχοντικό δεσπόζει στην πόλη και μαρτυρά τον πολιτισμό και την καλαισθησία των κτητόρων του. Με γοητευτική εσωτερική αυλή και μπαλκόνια,με ωραιότατα κλιμακοστάσια ,εκπλήσσει ευχάριστα. Από το 1992 λειτουργεί σαν εστιατόριο και ξενοδοχείο.
Είναι ένα από τα 95 χαρακτηρισμένα διατηρητέα κτίρια της Σινασού,από το Τουρκικό κράτος,ενώ  η UNESCO χαρακτήρισε διατηρητέο το σύνολο του οικισμού.
Θαυμαστό αρχιτεκτόνημα της πόλης με ιδιαίτερη θρησκευτική σημασία ,αποτελεί ο Ιερός ναός Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης.
Κάθε χρόνο στον ναό τελεί λειτουργία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
Πολλά έχει να θυμάται και να ιστορεί ο επισκέπτης της πόλης. Να στέκεται ευλαβικά
στη γη των ανθρώπων που εδώ έζησαν ,πρόκοψαν ,δημιούργησαν πολιτισμό και ερχόμενοι στις νέες πατρίδες τους,μετέφεραν  όπως αυτοί ξέρανε και ήταν ικανοί,με τα δημιουργικά τους κύτταρα,το αεράκι της Μικρασίας.
Εις τους αιώνες θα πνέει αυτό τ΄αεράκι των προσφύγων της αντοχής ,της καρτερικότητας ,της θέλησης για πρόοδο, σε πείσμα όσων τους αποκαλούσαν Τουρκόσπορους όταν κυνηγημένοι ,φθάσανε στη μητέρα πατρίδα.
Η ιστορία μπορεί να επαναλαμβάνεται ,αλλά πρέπει να διδάσκει και μάλλον αυτό είναι που κραυγαλέα απουσιάζει ,στις μέρες μας …..

Πληροφορίες : Πληροφορίες :Το ταξίδι διοργάνωσε το ταξιδιωτικό γραφείο Le Mans Cultural Tours www.lemanstours.gr που εδρεύει στο Καμάρι της Σαντορίνης  και προσφέρει ολοκληρωμένα πακέτα σε σειρά προορισμών.Ταξιδέψαμε στη Καππαδοκία ,με αεροσκάφη των Τουρκικών Αερογραμμών .